زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

ابن قداح (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)





عبدالله بن میمون قدّاح۱۸۰ق)، معروف به ابن قدّاح، از فقها و محدثان موثق امامیه و از اصحاب امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) بود.


۱ - معرفی اجمالی



عبدالله بن میمون بن اسود قدّاح مکّی مخزومی قرشی، معروف به ابن قدّاح، از موالی قبیله بنی مخزوم بود و به نقل برخی، پدرش میمون بن اسود نیز از مردمان فارس و از موالی بنی مخزوم به شمار می‌رفت. عبدالله اهل مکه و از اصحاب امام باقر
[۵] ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۲۲۸.
و امام صادق (علیهماالسلام) بود و از آن دو بزرگوار و راویانی چون اسماعیل بن امیه، یحیی بن سعید انصاری و عبیدالله بن عمر روایت کرده است. کسانی چون عبدالله بن صلت قمی، ابوخالد صالح قماط و حسن بن علی بن فضال از او روایت کرده‌اند. به گفته نجاشی و طوسی، عبدالله به ساختن تیر اشتغال داشت. به نظر رجال‌شناسان شیعه، وی از فقها و محدثان امامیه و فردی موثق بود. در مقابل، اهل‌سنت وی را ضعیف شمرده و روایاتش را غیرقابل قبول دانسته‌اند.

۲ - تالیفات



او دارای کتاب مبعث النبی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اخباره، کتاب صفة الجنة و النار و کتاب الحدیث بوده است.
عبدالله در سال ۱۸۰ق از دنیا رفت.

۳ - پانویس


 
۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۳.    
۲. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۲۵.    
۳. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۴۱.    
۴. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۵۸.    
۵. ابن شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۲۲۸.
۶. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۲۲.    
۷. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داوود، ص۱۲۴.    
۸. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۲۵.    
۹. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۹۷.    
۱۰. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۱۳.    
۱۱. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۱۶.    
۱۲. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۳۲۰.    
۱۳. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۰۳.    
۱۴. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۸۹.    
۱۵. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۱، ص۵۱۴.    
۱۶. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۳۷۸.    
۱۷. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۳.    
۱۸. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۲۳۱.    
۱۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۳.    
۲۰. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۹۷.    
۲۱. خزرجی، احمد بن عبدالله، خلاصة تذهیب تهذیب الکمال، ص۲۱۶.    
۲۲. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۲، ص۵۱۲.    
۲۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۲۱۳-۲۱۴.    
۲۴. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۱۹۷.    
۲۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۶، ص۳۴۶.    
۲۶. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۴۱.    
۲۷. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۷۴.    
۲۸. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۵، ص۱۲۱.    
۲۹. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۹، ص۵۶.    
۳۰. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج۱۶، ص۱۹۸.    
۳۱. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۶، ص۱۵۸.    


۴ - منبع



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۲-۱۸۳، برگرفته از مقاله «عبدالله قدّاح».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.